Αθλητικές εγκαταστάσεις Αγίου Κοσμά (Αθήνα)...

Μόνο αθλητικές εγκαταστάσεις δεν μπορείς να τις περιγράψεις μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν στην χώρα μας. Όπως και οι άλλες αθλητικές εγκατάστασεις που έχουν μείνει στο έλεος του θεού και σιγά δείχνουν μερικές φορές εμπόλεμη ζώνη έτσι και οι εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά τείνουν σε καταστροφή, με αποτέλεσμα να παρακαλάμε σε κανένα θαύμα του ίδιου του Αγίου να συντηρηθούν έτσι ώστε να μην γίνει κανένα ατύχημα από την μη συντήρηση. Η πίκρα είναι ότι στις συγκεκριμένες αθλητικές εγκαταστάσεις όπως και στις άλλες ο ελληνικός λαός έχει χρεωθεί μέχρι και τα δισέγγονά του μόνο και μόνο για να λέμε ότι κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες . Που έγιναν για έναν και μόνο λόγο. Το χρήμα. Όλοι το γνωρίζουμε και κάθε μέρα αποδεικνύεται ότι έγιναν για το χρήμα. Βλέπε Siemens, κατασκευαστικές εταιρείες, αυτοκινητοβιομηχανίες και ΟΣΕ και πολλά άλλα. Το παράδφοξο όμως της πίκρας που προανάφερα είναι ότι οι συγκεκριμές αθλητικές εγκαταστάσεις στελεχώνονται από προσωπικό πολυάριθμο που πολλοί απορούν τι κάνει ο καθένας από αυτούς, που σου θυμίζουν δημοσιουπαλληλικό καθεστώς. Εφημεριδούλα, φραπεδιά κουβεντούλα και άντε πήγε τέσσερις να φύγουμε. Εγκαταστάσεις που καθημερινά πολλά σχολεία κυρίως ιδιωτικά , πηγαίνουν τα παιδιά εκεί είτε για να αθληθούν είτε για να παίξουν, καθώς επίσης και πολλοί γονείς αντικρύζουν σκουριασμένα σίδερα,  σκουπίδια, γκαζόν που δείχνει σαν απολυθωμένο δάσος , και κατα τα άλλα φυλάσεται ο χώρος και συντηρήται. Πολλοί που δουλεύουν έχουν ειδικότητες που ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν τι σημαίνει η ειδικότητά τους πόσο άλλοτε να εκτελούν την εργασία που τους έχει καθοριστεί, διότι είναι όλοι με μπάρμπα στην Κορώνη. Διότι όλοι μπήκαν με βύσμα. Ηλεκτρολόγοι που φωνάζουν εξωτερικούς ηλεκτρολόγους για να κάνουν δουλειές συντήρησης. Με τιμολόγια που οι χρεώσεις δεν είχαν λόγο και πολλά. Μια βόλτα εάν πάτε θα σας πείσει για ότι λέω. Μια κουβέντα να κάνετε με κάποιον, στο αναψυκτήριο που υπάρχει εκεί, με του που μπείτε από την είσοδο αριστερά, θα σας πείσει. Να βγούμε στους δρόμους και να φωνάξουμε για όλα τα δεινά που περνάμε. Να κυνηγήσουμε αυτούς που μας κυβερνάνε. Μήπως όμως θα πρέπει σιγά-σιγά να κυνηγάμε και τα λαμόγια, τα βύσματα, όλους εκείνους τους γνωστούς άγνωστους που βρίσκονται δίπλα μας, που είτε με την εργασία τους την ανύπαρκτη είτε τις μικροαπατεωνιές είτε με τα βολέματα των ανθρώπων τους καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα εις βάρος του γενικού συνόλου, για να φθάσουμε κάποια στιγμή και στον μπάρμπα από την Κορώνη ?